65. Une belle histoire (1972) - Michel Fugain

Michel Fugain (Grenoble, Isère, 12 mei 1942) is een Frans zanger en componist. Fugain werd geboren als zoon van de medicus en verzetsstrijder Pierre Fugain. Hij brak zijn studie medicijnen af en werd assistent van de filmregisseur Yves Robert. Fugain raakte bevriend met Michel Sardou en schreef vervolgens nummers voor Disques Barclay, die door onder andere Dalida werden uitgevoerd.

Toen Michel Fugain eind jaren zestig zijn debuut maakte, behoorde hij tot een nieuwe generatie van sociaal en politiek geëngageerde Franse chansonniers. Fugain wist de idealen van de Franse jeugd te vertalen in hoopvolle liedjes die uitzicht boden op betere tijden. Gedreven door een ongekend enthousiasme bracht hij samen met zijn Big Bazar een soort van totaaltheater, waarmee zij zowel in binnen- als buitenland enorm veel succes hadden.

In 1969 bracht hij zijn eerste album uit, genaamd Je n'aurai pas le temps. Het titelnummer werd als "if I only had time" gecoverd door John Rowles, die daar een grote hit mee had. Fugain was in 1972 oprichter van de formatie Michel Fugain et le Big Bazar, die verder bestond uit elf musici, vijftien zangers en dansers. In datzelfde jaar bracht deze formatie het bekende nummer Une belle histoire uit, dat in 1973 werd gecoverd door Ann Christy (Een mooi verhaal), in 1975 door Gerard Cox (Een mooi verhaal) en later door Paul de Leeuw en Alderliefste (Une belle histoire / Een mooi verhaal) alsook door Noordkaap (Een mooi verhaal).  

55%20Michel%20Fugain

[Foto: Universal Photo/SIPA]  

In 1972 richt Michel Fugain zijn Le Big Bazar op, een hippieachtige groep van getalenteerde jonge artiesten die met elkaar zingen, dansen, acteren , jongleren, samenleven en muziek maken. In de groep zit ook de knappe zangeres Stéphanie met wie Michel trouwt en vier kinderen krijgt. Met hun wervelende shows trekken Michel Fugain & Le Big Bazar volle zalen en hebben ze veel succes met vrolijke hits als 'La Fête', 'Fais Comme l’Oiseau', 'Le Printemps' en 'Ring & Ding'. Ook in Nederland zijn deze liedjes succesvol.

Als vervolg op Le Big Bazar richt Fugain in 1977 een nieuwe groep op: La Compagnie. Ook met dit gezelschap treedt hij met veel succes op in binnen- en buitenland. Eén van de hoogtepunten in het bestaan van La Compagnie is het optreden tijdens een straatfestival in Le Havre, waaraan 800 mensen uit de stad meedoen en dat ruim 50.000 bezoekers trekt. In 1979 start Fugain een theaterschool in Nice waar jong talent de kans krijgt zich te ontwikkelen.

Begin jaren tachtig besluit Fugain zich tijdelijk terug te trekken uit de showbusiness. Met z’n gezin vertrekt hij voor een poosje naar Amerika. In 1988 is Fugain weer terug in Frankrijk, waar hij wordt verwelkomd als een verloren zoon. Meteen scoort hij een grote hit met het liedje 'Viva La Vida'. In de jaren die volgen blijft hij met regelmaat platen maken, hits scoren en optreden. Maar dan gebeurt iets vreselijks. In mei 2002 overlijdt namelijk Fugains jongste dochter Laurette aan leukemie. Ze is dan slechts 21 jaar jong. Michel Fugain is wanhopig van verdriet. Hij besluit zijn carrière per direct te beëindigen om dit grote verlies samen met zijn vrouw Stéphanie te verwerken. 

(bron: fr.wikipedia.org/wiki/Michel_Fugain / nporadio2.nl/muziek/artiesten/e42942f6-c662-4fbd-a968-44b6bb332ec4/michel-fugain)   

MUZIEKNOOTUne belle histoire (ook wel Un beau roman) is afkomstig van hun eerste gezamenlijke titelloze studioalbum. Het plaatje is geschreven door Michel Fugain op tekst van Pierre Delanoë en met begeleiding van een orkest van muziekproducent Jean Bouchety. Het staat (bijna) elk jaar genoteerd in de Radio 2 Top 2000. Dat is eigenaardig aangezien het liedje in Nederland en België nooit een grote hit is geweest. Une belle histoire werd in de jaren 70 gedraaid in een tijd dat Hilversum 3 (de voorloper van 3FM) speciale aandacht besteedde aan Franstalige liederen, min of meer onder druk van het radioprogramma Muziekmozaïek van Willem Duys.

De seventies zijn ingezet met veel kleur, peace en love. Vrouwen gooien hun bh’s in de prullenmand, jongeren prediken de vrije liefde en hippies experimenteren met cannabis. In dit klimaat van collectieve vrijheid timmert de dertigjarige Michel Fugain verder aan zijn carrière. Zijn wens: een nummer maken dat een perfecte match vormt met de tijdsgeest.

Fugain fantaseert een verhaal dat zich afspeelt op de Route 66. Een jongen en een meisje vinden er elkaar en hebben er de tijd van hun leven alvorens opnieuw afscheid te nemen. Het verhaal doet denken aan de lovestory van Me And Bobby McGee die onder andere werd gezongen door Janis Joplin en zo uit de film Easy Rider kan zijn geplukt.

Wanneer Fugain zijn lied laat horen aan Pierre Delanoë, met wie al veel heeft samengewerkt, is deze weinig onder de indruk. De Route 66 kent niemand in Frankrijk, de A6 daarentegen… Waarom een liedje situeren zo ver hier vandaan als het ook herkenbaar dichtbij kan? Fugain moet zijn vriend wel gelijk geven, zolang de sfeer van vrijheid en zorgeloosheid het nummer maar blijft beheersen. En zo ontstaat een chanson waarin een jongen uit het Noorden en een meisje uit het Zuiden elkaar kruisen ergens halverwege Frankrijk. Ze maken kort kennis, duiken dan een korenveld in, bedrijven de liefde en nemen opnieuw afscheid.

Over de eerste zinnen van het refrein wordt ook nog gediscussieerd. Zo vindt Fugain dat C’est une romance d’aujourd’hui te fel doet denken aan C’est la romance de Paris van Charles Trenet. Hij wil niet dat zijn chanson een zeemzoet karakter krijgt. Delanoë houdt echter koppig vol dat het refrein zo moet blijven.

Groot is zijn ontgoocheling wanneer hij de tekst van Delanoë onder ogen krijgt. Al bij het eerste vers wendt hij het hoofd af: 'C'est un beau roman, c'est un belle histoire, c'est une romance d'ajourd hui'. Voor Fugain doet het woord romance vooroologs aan. Het geheel klinkt zo oudbollig dat hij er misselijk van wordt. Bovendien heeft de schrijver Rout 66 overboord gegooid. Kan het provincialistischer ?

De held uit het lied keert huiswaarts naar de mist van het noorden, het meisje reist naat het zuiden van Frankrijk. Delanoë haalt zijn schouders op, hij is het gewoon af te rekenen met de grillen van zijn chansonniers. Ook dit varkentje zal hij wel wassen. Hij zegt gewoon: 'Neen, het is goed zoals het is'. Zonder een spier te vertrekken stuurt hij Fugain de studio in.

Fugain trekt naar Londen om de muziek bij zijn nummer op te nemen. Samen met Jean Bouchéty kiest hij voor een mix van een akoestische folkgitaar met een Brits klinkend orgel. Het nummer krijgt er zo een modern popsausje bovenop. Terug in Parijs moet er snel worden verder gewerkt aan de tekst die later wordt ingezongen door Fugain en zijn vijftienkoppig koor Le Big Bazar.

Het vervolg is bekend: de blazers, het orgeltje en het vijftienkoppige koor maken het door Fugain gehate 'C'esu un beau romance, c'est un belle histoire' zowat de bekendste openingzin uit de geschiedenis van het Franse chanson, gecoverd in alle denkbare talen, ook in het Nederlands.

Na de opnames vertekt Fugain voor een zeilvakantie naar Italië. Bij zijn thuiskomst klinkt het liedje non-stop op alle radio's. Ook al moet het concurrentie dulden van andere chansons, een ding wordt duidelijk: Une belle histoire is de zomerhit van 1972

Het nummer evoceert een vurige vakantieliefde in een idyllische zuiderse context. Helemaal klopt dat niet, want in werkelijkheid ontmoeten de twee elkaar op een betonnen snelweg ergens ter hoogte van Valence. Waarom Valence ? Waarom op de snelweg ? Delanoë laat de woorden 'vacances', 'chance' en 'providence' op elkaar rijmen.

Het nummer wordt uitgezonden door alle radiostations en op alle uren van de dag. Iedereen zingt luidkeels mee! Er worden één miljoen singletjes verkocht in drie maanden tijd. Tot op vandaag is Une Belle Histoire één van de meest gedraaide en meest geliefde Franse chansons allertijden. Op Youtube zijn honderden covers en vertalingen te vinden van deze ode aan de vrede, de liefde en de vrijheid.

Het koor "Le Big Bazar" werd in de eerste plaats bij elkaar gezocht om Une Belle Histoire mee vorm te geven. Michel Fugain wilde geen standaardkoor, maar wel een koor dat een weerspiegeling was van de tijd, net zoals zijn liedje. En zo toverde hij een kleurrijke bende van vijftien zingende zielen op het podium. En het bleef niet bij één zomer. Le Big Bazar zou uiteindelijk vijf jaar meegaan. In die vijf jaar liet Fugain zijn koor niet enkel op het podium staan, maar zelfs meespelen op televisie en in films.

 Tekst: Une belle histoire

C'est un beau roman, c'est une belle histoire
C'est une romance d'aujourd'hui
Il rentrait chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle descendait dans le midi, le midi
Ils se sont trouvés au bord du chemin
Sur l'autoroute des vacances
C'était sans doute un jour de chance
Ils avaient le ciel à portée de main
Un cadeau de la providence Alors pourquoi penser au lendemain

Ils se sont cachés dans un grand champ de blé
Se laissant porter par les courants
Se sont racontés leur vies qui commençaient
Ils n'étaient encore que des enfants, des enfants
Qui s'étaient trouvés au bord du chemin
Sur l'autoroute des vacances
C'était sans doute un jour de chance
Qui cueillirent le ciel au creux de leurs mains
Comme on cueille la providence
Refusant de penser au lendemain

C'est un beau roman, c'est une belle histoire
C'est une romance d'aujourd'hui
Il rentrait chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle descendait dans le midi, le midi
Ils se sont quittés au bord du mati
n Sur l'autoroute des vacances
C'était fini le jour de chance
Ils reprirent alors chacun leur chemin
Saluèrent la providence en se faisant un signe de la main

Il rentra chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle est descendue là-bas dans le midi
C'est un beau roman, c'est une belle histoire
C'est une romance d'aujourd'hui

(Auteur: Michel Fugain, Pierre Delanoë Componist: Michel Fugain)  

55%20Une%20belle%20histoire

Tekst: Une belle histoire - Nederlandse vertaling

Het is een mooie roman, een mooi verhaal
Het is een romantisch verhaal van deze tijd,
Hij kwam haar daarginds tegen in de mist
toen ze vanuit 'Le Midi' kwam,
Ze ontmoetten elkaar langs de kant van de weg
op de autoweg naar het zuiden
Het was ongetwijfeld een gelukkige dag,
Ze hadden de hemel binnen handbereik;
een geschenk van de Voorzienigheid,
Waarom zouden ze aan de dag van morgen denken?

Ze hielden zich schuil in een groot korenveld
en lieten zich maar gewoon meevoeren,
Vertelden elkaar over hun leven dat pas begon;
Het waren nog maar kinderen
die elkaar langs de kant van de weg tegenkwamen,
op de autoweg naar het zuiden,
Het was ongetwijfeld een gelukkige dag
toen ze de hemel in hun handpalmen oogstten,
zoals ze de Voorzienigheid oogstten,
en weigerden te denken aan de dag van morgen

Het is een mooie roman, een mooi verhaal
Het is een romantisch verhaal van deze tijd,
Hij kwam haar daarginds tegen in de mist
toen ze vanuit 'Le Midi' kwam,
's Morgens vroeg gingen ze weer uit elkaar,
op de autoweg naar het zuiden
Aan de gelukkige dag was een einde gekomen,
Ze hernamen ieder hun weg
en groetten de Voorzienigheid met een handgebaar,

Hij was haar daarginds in de mist tegengekomen
toen ze vanuit 'Le Midi' kwam,
Het is een mooie roman, een mooi verhaal
, Het is een romantisch verhaal van deze tijd 

(bron: muzikum.eu)

 

 

 

 

 

{{ message }}

{{ 'Comments are closed.' | trans }}