187. À quoi ça sert l'amour (1962) - Édith Piaf en Théo Sarapo

Édith Piaf is het pseudoniem van Édith Giovanna Gassion (Parijs, 19 december 1915 – Grasse, 10 oktober 1963), die als Franse zangeres wereldwijde bekendheid kreeg. Bijgenaamd "la Môme Piaf", was ze een music hall en variétézangeres. Een buitengewone persoonlijkheid, ze zal vele componisten inspireren en ondanks ernstige gezondheidsproblemen internationale faam verwerven. Édith Piaf was ook een actrice in theater en film. Haar bekendste chansons, zijn: La Vie en rose, Non, je ne regrette rien en Milord (geschreven door Georges Moustaki).

Piaf werd in Parijs geboren als dochter van een Italiaans-Berberse kroegzangeres en een Franse acrobaat. Édith Piaf werd geboren in een zeer arm gezin. Volgens de legende werd ze geboren op de trappen van de voordeur van een gebouw. Ze werd opgevoed door haar grootmoeder, die in Normandië een bordeel uitbaatte. Haar debuut als zangeres maakte zij rond haar vijftiende jaar als straatzangeres. Toen Piaf 17 jaar was, kreeg ze een dochter (Marcelle), verwekt door Louis Dupont, een Parijse koerier op wie zij verliefd geworden was. Het kind overleed op tweejarige leeftijd aan een hersenvliesontsteking.

Ze kent een moeilijke start in het leven en moest zich zelfs prostitueren om een paar centen te verdienen. In het najaar van 1935 zong Édith Piaf op straat nummers uit het repertoire van Fréhel (een beroemde zanger van die tijd) en werd hierbij op twintigjarige leeftijd als zangeres ontdekt door de eigenaar van het Parijse Cirque Médrano. In 1936 trad zij voor het eerst op in dat theater. Piaf was bij publieke optredens erg nerveus. Nachtclubeigenaar Louis Leplée moedigde haar aan desondanks door te gaan en gaf haar de bijnaam La Môme Piaf (De kleine mus). Leplée werd korte tijd later vermoord. Piaf werd verdacht van medeplichtigheid, maar ze werd vrijgesproken.

 1%20Edith%20Piaf

[foto: Lipnitzki / Roger Viollet / Getty Images]

Tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog schreef Piaf haar befaamde nummer La Vie en rose. Zij was toen zowel bij de Duitse bezetters als onder de Franse bevolking een geliefde zangeres. Ze onderbrak haar carrière niet in de oorlog en gaat zelfs zingen in Duitsland. Ze zal na de oorlog niet worden berecht, want ze zong voor Franse gevangenen in Duitsland en zou hebben weten te ontsnappen aan soldaten uit nazi-Duitsland. Na de oorlog trad ze overal in Europa op en breidde haar roem zich buiten Frankrijk uit. In 1955 had ze zelfs een grote carrière in de Verenigde Staten. Ze zingt regelmatig in Carnegie Hall in New York. Haar tragische leven wordt weerspiegeld in haar muziek, met als specialiteit de met hartverscheurende stem voorgedragen scherpe ballade.

Piaf overleed op 47-jarige leeftijd aan een inwendige bloeding in Plascassier (gemeente Grasse) op 10 oktober 1963. Aan het einde van haar leven was Edith Piaf uitgeput en ziek. Ze is uitgeput door alcohol, morfine en het lijden van haar leven. Haar lichaam werd per ambulance naar haar huis in Parijs overgebracht, waar het voor het publiek werd opgebaard. Haar begrafenis trok honderdduizenden belangstellenden en de plechtigheid bij de begraafplaats werd geblokkeerd door meer dan veertigduizend bewonderaars. Charles Aznavour, die de start van zijn carrière aan Piaf te danken had - ze ging met hem op reis in Frankrijk en de Verenigde Staten -, herinnerde eraan dat de begrafenis van Piaf het enige moment was na de Tweede Wereldoorlog dat het verkeer in Parijs stillag.

Édith Piaf had veel romantische relaties, met name met bokser Marcel Cerdan en met de zangers Yves Montand en Georges Moustaki (tekstschrijver van het nummer Milord, één van zijn grootste hits). Ze trouwde twee keer: met zanger Jacques Pills (van 1952 tot hun scheiding in 1956), daarna met Théo Sarapo (van 1962 tot zijn dood in 1963). Vandaag de dag wordt zij herinnerd en gerespecteerd als een van de grootste zangeressen die Frankrijk ooit heeft gehad. Haar leven had echter verschillende kanten: haar beroemdheid contrasteerde scherp met haar droevige persoonlijke leven. 

(bronnen: fr.vikipedia.org, nl.wikideck.com, nl.wikipedia.org)

 MUZIEKNOOTÀ quoi ça sert l'amour is geschreven door Michel Emer en voor het eerst uitgevoerd door Édith Piaf en Théo Sarapo in 1962. Mireille Mathieu nam het nummer op in 2012 en verscheen op haar album Mireille Mathieu chante Piaf. In Nederland werd het gecoverd door Conny Vandenbos & Wim Rijken (Oktober 1988) met als titel "Wie weet wat liefde is"

In 1962 trouwde Edith Piaf met Theophanis Lamboukas (bekend als Théo Sarapo), een twintig jaar jongere zanger van Griekse afkomst. Het laatste huwelijk leidde tot kritiek. Lamboukas werd ervan verdacht enkel met Édith getrouwd te zijn om haar roem en geld. Als “antwoord” namen ze À quoi ça sert l’amour? op.

In plaats van een fortuin erfde hij zeven miljoen Franse frank aan schulden. Hij werd uit hun appartement op de Boulevard Lannes gezet op kerstmis 1963. Een lied daarover, “La maison qui ne chante plus”, werd een (relatieve) hit. Hij had ook nog een andere dergelijke “hit” namelijk “Le jour viendra”. Sarapo overleed op 34-jarige leeftijd langs de kant van de weg in Limoges , Haute-Vienne, na een auto-ongeluk op 28 augustus 1970. Hij werd begraven naast Piaf en haar dochter Marcelle (van minnaar Louis Dupont) op de begraafplaats Père Lachaise in Parijs.

Sarapo was de laatste in een lange reeks Piaf-ontdekkingen (inclusief Yves Montand , Les Compagnons de la chanson , Georges Moustaki , enz.)

Tekst: À quoi ça sert l'amour

À quoi ça sert l'amour?
On raconte toujours
Des histoires insensées
À quoi ça sert d'aimer?

L'amour ne s'explique pas!
C'est une chose comme ça!
Qui vient on ne sait d'où
Et vous prend tout à coup.

Moi, j'ai entendu dire
Que l'amour fait souffrir,
Que l'amour fait pleurer,
À quoi ça sert d'aimer?

L'amour ça sert à quoi?
À nous donner de la joie
Avec des larmes aux yeux...
C'est triste et merveilleux!

Pourtant on dit souvent
Que l'amour est décevant
Qu'il y en a un sur deux
Qui n'est jamais heureux...

Même quand on l'a perdu
L'amour qu'on a connu
Vous laisse un goût de miel
L'amour c'est éternel!

Tout ça c'est très joli,
Mais quand tout est fini
Il ne vous reste rien
Qu'un immense chagrin...

Tout ce qui maintenant
Te semble déchirant
Demain, sera pour toi
Un souvenir de joie!

En somme, si j'ai compris,
Sans amour dans la vie,
Sans ses joies, ses chagrins,
On a vécu pour rien?

Mais oui! Regarde-moi!
À chaque fois j'y crois!
Et j'y croirai toujours...
Ça sert à ça, l'amour!
Mais toi, t'es le dernier!
Mais toi, t'es le premier!
Avant toi, y avait rien
Avec toi je suis bien!
C'est toi que je voulais!
C'est toi qu'il me fallait!
Toi qui j'aimerai toujours...
Ça sert à ça, l'amour!...

(Auteur: Michel Emer)

 X114%20A%20quoi%20ca%20sert

Tekst: À quoi ça sert l'amour - Nederlandse vertaling

Wat is de zin van liefde
Ze vertellen altijd
Onzinnig verhalen
Wat is de zin van liefde

Liefde kan niet uitgelegd worden
Het is wat het is
Het komt van wie weet waar
En heeft je plotseling te pakken
Ik, ik heb horen zeggen
Dat liefde je laat lijden
Dat liefde je laat huilen
Wat is de zin van liefde

Wat is de zin van liefde
Ons vreugde te geven
Met tranen in onze ogen?
Het is triest en prachtig
Toch zeggen ze vaak
Dat liefde teleurstellend is
Dat er altijd één van de twee
Nooit gelukkig is

Zelfs als je haar hebt verloren
Laat de liefde die je hebt gekend
Je achter met een smaak van honing
Liefde is voor altijd

Dat is allemaal leuk en aardig
Maar als alles voorbij is
Rest je niets anders
Dan een immens verdriet

Al wat je nu
Hartbrekend lijkt
Zal morgen voor jou
Een herinnering vol vreugde zijn

Al met al, als ik het goed begrijp
Zonder liefde in het leven
Zonder haar vreugde, haar zorgen
Heb je voor niets geleefd?
Maar ja, kijk eens naar mij
Ik heb er iedere keer in geloofd
En ik geloof er altijd in
Dat is de zin van de liefde

Maar jij, jij bent de laatste
Maar jij, jij bent de eerste
Voor jou was er niets
Met jou voel ik me goed

Jij bent het die ik wil
Jij bent het die ik nodig heb
Jij van wie ik altijd zal houden
Dat is de zin van de liefde

(bron; songteksten.net)

 

 

 

 

 

 

{{ message }}

{{ 'Comments are closed.' | trans }}