181. Je reviens chez nous (1968) - Les Compagnons de la chanson

 Les Compagnons de la chanson was een Franse zanggroep, opgericht in Lyon, in 1941, tijdens de Tweede Wereldoorlog. De groep bleef meer dan veertig jaar bestaan en gaf zijn laatste concert op 14 februari 1985. De groep bestond tot 1969 uit negen zangers: drie tenoren, drie baritons en drie bassen, die close harmony zongen. Na het overlijden van Guy Bourguignon in 1969 werd zijn plaats niet meer opgevuld en gingen de Compagnons met acht man verder.

In 1941 stichtte Louis Liébard een jongerenkoor onder de naam Les Compagnons de la Musique. In de lente van 1942 begonnen acht mannelijke leden van het koor gezamenlijk op te treden. Ze maakten hun eerste opnamen van volksliedjes, waaronder Perrine était servante. In februari 1946 besloten ze zonder het koor verder te gaan onder de naam Les Compagnons de la chanson. Toen Paul Buissonneau erbij kwam, waren ze met zijn negenen.

In 1944 hadden ze tijdens een optreden in Parijs Édith Piaf leren kennen. In 1946 zetten ze samen met haar het liedje Les trois cloches op de plaat, dat een groot succes werd. De volgende jaren werkten ze intensief met Piaf samen. Ze traden vaak met Piaf op, toerden met haar door de Verenigde Staten en Canada en maakten nog meer opnamen met haar (zoals Dans les prisons de Nantes en Céline).

Na 1950 werd de band met Piaf losser. In de volgende vijfendertig jaar maakten ze een groot aantal platen, die doorgaans goed verkochten, en toerden ze intensief. Zo bezochten ze het Verenigd Koninkrijk, Italië, de Sovjet-Unie, Brazilië, het Midden-Oosten, Japan en opnieuw de Verenigde Staten. Ook in Nederland traden ze op, bijvoorbeeld tijdens het Grand Gala du Disque van september 1962. In 1954 maakten ze onder auspiciën van Radio Luxemburg een tournee van meer dan een half jaar. In 1959 volgden ze de Tour de France. In elke etappeplaats verzorgden ze een optreden. In 1962 traden ze vijf maanden achtereen op in het theater Bobino in Parijs.

De groep kwam regelmatig voor de televisie, en niet alleen in Frankrijk. Met Édith Piaf maakten ze in 1948 een film, Neuf garçons, un cœur. In 1957 werkten ze mee aan een operette, Minnie Moustache, gedeeltelijk geschreven door Compagnons-lid Jean Broussolle. In december 1980 werd bekendgemaakt dat de groep ging stoppen. De afscheidstournee duurde bijna vijf jaar. Op 14 februari 1985 hielden de Compagnons hun allerlaatste concert in het pavillon Baltard in Nogent-sur-Marne. 

(nl.wikipedia.org/wiki/Les_Compagnons_de_la_chanson) 

Je reviens chez nous is geschreven door de Canadese zanger Jean-Pierre Ferland. "Ik schreef de woorden en de muziek in een hotel in het 16e arrondissement in Parijs en dacht aan Montreal," herinnerde Jean-Pierre Ferland zich ooit over Je reviens chez nous, een lied dat hij schreef op eerste kerstdag in 1967 en sindsdien een echte Franse klassieker is geworden. 'Ik had heimwee, ' legde hij uit. "Je schrijft geen liedje zoals dit zonder reden. " Bij elke luisterbeurt roept Je reviens chez nous nog steeds een enorme emotie op, inclusief de nostalgie en het verlangen om terug thuis te zijn onder de eigen kennis- en familiekring.

Het werd beroemd in Frankrijk door Ginette Ravel, hij werd met Je reviens chez nous tweede op het Sopot International Song Festival in Polen in 1968 en won de felbegeerde Charles Cros Academy-prijs in Parijs.

Je reviens chez nous vertegenwoordigt het einde van een tijdperk in de songwritingcarrière van Jean-Pierre Ferland als chansonnier. Het jaar daarop ging hij drastisch van muziekstijl veranderen, in overeenstemming met de wind van verandering die de popmuziek van Quebec overspoelde, de psychedelische beweging onder leiding van Robert Charlebois.

Je reviens chez nous werd behalve door Les Compagnons de la chanson ook door Nana Mouskouri, Ginette Ravel en Georges Guétary uitgevoerd.